در مطالب قبلی بلاگ آسفالت کده درباره قالب بندی فونداسیون گفته شد و مورد بررسی قرار گرفت. این بار در این مطلب می خواهیم به طور کامل به بررسی انواع قالب بندی فونداسیون بپردازیم
در سیستم قالب بندی، پنل های مختلفی برای قالب گذاری به کار می روند که بر اساس نوع سازه و نقشه اجرایی می توان آنها را در اشکال مختلف ایجاد نمود
مرحله ی شروع قالب بندی پس از پی کنی ساختمان است. مصالحی که در قالب بندی مورد استفاده قرار می گیرد تعیین کننده ی نوع قالب بندی می باشد. به همین دلیل قالب بندی ساختمان به چند دسته ی مختلف تقسیم بندی شده است
در قالب بندی فونداسیون از قالب های چوبی، فلزی و آجری استفاده می شود که هر کدام دارای ویژگی های منحصر بفرد خود هستند
پِی یا شالوده یا فُنْداسیون یک بخش از ساختمان است که وظیفهٔ انتقال نیرو از ستون‌ها به زمین و خاک اطراف را بر عهده دارد. بر اساس نوع ساختمان و میزان نیروی وارده، بافت لایه‌ها و نوع خاک زمین و شرایط آب‌وهواییِ منطقه، می‌توان نوع (تیپ) و ابعاد فنداسیون را انتخاب و مشخص کرد.
عمق، طول و عرض پی‌ها به وزن ساختمان، تعداد طبقات و نوع خاک محل بستگی دارد.
آسفالت (به انگلیسی: Asphalt) ماده‌ای ترکیبی است که از مخلوط کردن شن و ماسه و قیر ساخته میشود و در ساخت جاده، باند فرودگاه و پشت بام ساختمان‌ها به کار گرفته میشود.
اصلی‌ترین کاربرد آسفالت در ساخت جاده‌ها است (نردیک به 70%) که در آن از ترکیب شن و ماسه و قیر برای ساخت بتن آسفالتی استفاده میشود
آسفالت به طور 100% قابل بازیافت بوده و بیشترین ماده ساخت و ساز بازیافت شده می باشد.
آسفالت در زبان انگلیسی به معنای “قیر” نیز می باشد[۳]، و باید توجه داشت که منظور از آسفالت در زبان فارسی “بتن آسفالتی” است که به طور خلاصه به آن آسفالت گفته می شود. واژه آسفالت از زبان یونانی باستانی ἄσφαλτος ásphaltos گرفته شده است.
آسفالت گرم به آن دسته از آسفالت ها گفته میشود که به صورت گرم با قیر ترکیب میشوند و به صورت گرم نیز در سطح پخش شده و متراکم میگردند.
آشناترین نوع آسفالت همان آسفالت گرم یا بتن آسفالتی گرم است. مصالح سنگی معمولا بیش از ۹۰ درصد مخلوط آسفالت را تشکیل می‌دهند از این رو مصالح سنگی تاثیر بسزایی در کیفیت آسفالت حاصله دارد.
آسفالت سرد از اختلاط سنگدانهها با قیرهای محلول یا قیرآبه‌ها در دمای محیط تهیه و در همین دما پخش و متراکم میشود. سنگدانهها در زمان اختلاط با قیرابه می‌تواند مرطوب باشد ولی با قیرهای محلول، در دمای محیط یا تحت اثر حرارت باید خشک شده باشد. مخلوط‌های آسفالت سرد که با قیرهای محلول غلیظ مانندMC-3000 یا SC-3000 تهیه میشود، عملاً مانند آسفالت گرم باید در درجه حرارت ۹۵ درجه سانتیگراد یا بیشتر با قیر مخلوط شده و در محدوده همین دما، پخش و متراکم شود. آسفالت سرد را می‌توان در مسافت‌های زیاد حمل و سپس پخش کرد یا آن را در کارگاه انبار نمود و بعداً مورد استفاده قرار داد.
پخش قیر در راه‌های خاکی، شنی، آسفالتی و بتنی و بلافاصله پخش سنگدانه بر روی آن، یا قیرپاشی بدون سنگدانه یا استفاده از مخلوط‌های آسفالتی پیش ساخته از نوع دوغاب قیری (اسلاری سیل) یا میکروسرفیسینگ آسفالت حفاظتی نامیده میشود. ضخامت این نوع رویه سازی (میکروسرفیسینگ)، حداکثر ۱۲ میلی‌متر در ۲ لایه است که جزء سازه باربر روسازی راه محسوب نمی‌شود و عملکرد ساز های ندارد. در آسفالتهای حفاظتی از قیرهای محلول، قیراب ه‌ها یا قیرهای خالص با کندروانی کم استفاده میشود.
آسفالت حفاظتی همانطور که از اسمش مشخص است برای افزایش سایش و برای بهسازی رویه‌های موجود آسفالتی و بتنی و برای غیر قابل نفوذ کردن سطح راه مورد استفاده قرار میگیرد.
برای اجرا و نصب آسفالتهای حفاظتی می‌توان موارد زیر را اشاره کرد:
فراهم آوری سطح راه
قیرپاشی
پخش و کوبیدن سنگدانهها
تهیه و اجرای اسلاری سیل
ایزوگام، نام بازرگانی گونه‌ای عایق آمادهٔ ضد نم و رطوبت برای پوشاندن پشت بام، استخر و مانند آن است. ایزوگام پوششی است برای عایق کردن که برای جلوگیری از رخنه و نفوذ آب به‌کار می‌رود، و از فرآورده‌های نفتی بدست می‌آید.
ایزوگام نوعی پوشش مقاوم از قیر و الیاف مختلف مصنوعی می‌باشد که به وسیله گرما چسبانده میشود تا از نفوذ آب و رطوبت به محیط زیر خود جلوگیری کند که معمولا عمر آن حدود ۱۰ سال می‌باشد. همچنین امروزه در بیشتر ساختمان‌ها در مرحلهٔ پی و فونداسیون و در ایزولاسیون دیوارها، سرویس‌ها و پشت‌بام، ایزولاسیون یک لایه عایق رطوبتی صورت میگیرد.
